Konser çok keyifliydi, Nil tam da tahmin ettiğim gibi enerjik ve pozitifti. Şarkıları zaten herkesi yerinden zıplatıyordu. Yüzünüzün gülmemesi imkansızdı. Ve o koca mekanda Nil’e bakıp gözleri dolan tek canlı da bendim sanırım…
Yıllar önce bir gün evimizin salonunda canımın içi, gözüm gibi sevdiğim, her şeyden çok özlediğim anneciğimle oturuyorduk. Televizyonda Nil vardı. Annem bana “Nil ne tatlı kız, çok doğal ve samimi, çok da güzel.” demişti.
Annem gittikten sonra hatırladığım her cümlesi daha önemli oldu benim için. O yüzden konserde Nil’i dinlerken bir yandan da annemi düşünüp izledim… Ve Nil’e gıpta ettim… Haklıydı annem, Nil gerçekten “Doğal, samimi ve güzel”di. Ama gıpta etmemin sebebi bunlar değildi… Konseri izleyenler arasında orta yaşlı, güzel bir kadın vardı. Konser biterken tam önümden geçerek kulise girdi. Ben de meraklı ve küçüğüm ya, arkasından süzülüp içeri kaçtım. Bir köşede durup izlemeye başladım.
Kadın Nil’in annesiydi ve kim bilir kaçıncı kez izlediği kızının konseri hakkında, ilgiyle yorumlar yapıyordu. Dayanamadım ve gülümseyip “Sizi çok sevdim” dedim. Muhtemelen neden böyle dediğimi anlamadı. Kızını sevdiğim için onu da sevdiğimi sandı ama ben onu “anne” olduğu için sevdim.
Ve Nil’e de, yanında annesi olduğu için gıpta ettim… O yüzden Nil Karaibrahimgil’e farkında olmadan bana annemle dolu bir gece yaşattığı için teşekkür ederim… Ve konserlerine annesiyle gitme mutlululuğunu çok uzun yıllar yaşamasını dilerim…
Not: Tam kulisten çıkarken yakalandım ama neyse ki Nil, annemin dediği gibi çok tatlıydı. Beni göbeğimden tuttu, öptü ve bıraktı.
