Kadıköy’de Karadeniz Tadında Mıhlama ve Menemen Nerede Yenir: Çay Tarlası

Karadeniz’in yüksek ve sisli dağlarından, denizine karışan azgın nehirlerinden, yemyeşil ve bakir yaylalarından, el emeği, göz nuru çay tarlalarından kopup şehre gelmiş, o güzelliği burada yaşatmış, yanakları al al teyzeler, amcalar, çocuklar… Vıdı vıdı vıdı vıdı vıdııı… Yok böyle girmeyeceğim yazıya! Hiç oturmadı üzerime. Ne o öyle yerel romantizmler falan. Hiç sevmem. Sevsem de beceremem, üzerime yakışmaz!

Ben gene kendi bildiğim gibi yazayım en iyisi! Bu resimde gördüğünüz şey bir mıhlama. Mıhlamayı bilirsiniz, bazı yerlerde “kuymak” diye de geçer hatta. Tereyağı, mısır unu ve peynirle hazırlanır. Karadeniz’e özgü güzel bir yemektir. Ama bu mıhlamayı yediğim yer Karadeniz‘de değil, Kadıköy’de. Çay Tarlası burası.

Çay Tarlası açılalı bir buçuk yıl falan oldu. Ufak, kendi halinde bir yer. Öyle müşterinin gözünü boyamaya yönelik bir dekoru falan da yok. Ama içerisi gene de hep tıklım tıklım, masaları yola taşıyor.

Kadıköy’de yaşamama ve önünden defalarca geçmeme rağmen burayı keşfetmem televizyon sayesinde oldu. Geçen yıl bir pazar sabahı uyanmış, aç aç oturmuş ne yesem ki diye düşünürken bir yandan da televizyonun kanallarını geziyordum ve Vedat Milor‘a denk geldim. Kadıköy Moda’ya gelmiş, Çay Tarlası denen bir yerde iştahla yemek yiyordu.

O açlıkla artık nasıl gaza geldiysem hemen internetten numarasını buldum ve fırladım evden. İyi ki de fırlamışım. Hakikaten çok güzel bir yer çıktı. Çok güzel bir mıhlama ve menemen yedim. Özellikle mıhlamasını çok beğendim. Gerçek Karadeniz mıhlaması. Peyniri sündükçe sünüyordu.

Bu kadar beğenince hemen sahibiyle konuştum tabi. Sahibi dünya tatlısı Oğuz Abi. Çok içten ve hoşsohbet biri. Uzun kır saçlı, hafif kırık Karadeniz aksanlı ve çok modern. Eşi de hep yanında.

Bu arada bir şey anlatacağım ama aramızda kalsın. Oğuz Abi’nin soyadı Koyuncu. Buraya ilk geldiğim gün bunu duyunca, patavatsız bir şekilde kendisine sordum “Aa, Kazım Koyuncu’yla bir akrabalığınız var mı?” diye.

Kısa bir sessizlik oldu, önüne baktı Oğuz Abi . Sonra da gözleri dolu dolu “Abisiyim” dedi.

Nasıl üzüldüm, patavatsızlığıma nasıl kızdım anlatamam. Ama Oğuz Abi hiç bozmadı beni. Tatlı tatlı anlatmaya devam etti. Kardeşini, işini, eşini, Karadeniz’i…

O günden sonra bir daha açmadım konuyu, yaralarını deşmek istemedim. Ve sıkı sık da gidip mıhlama yedim. Mıhlamanın peynirini Karadeniz’den geliyormuş, o yüzden bu kadar lezzetliymiş. Ayrıca çayı da çok güzel. Kilo probleminizi yoksa üzerine tatlı olarak da laz böreği yiyebilirsiniz. Kahvaltı dışında çok güzel Akçaabat köftesi yapıyorlar bir de.

Off! Bunları şu anda evdeyken yazmam kötü oldu. Resmen kendi canımı çektirdim. Üşenmesem kalkıp gideceğim Çay Tarlası’na. Ya da dolabı açayım, kurumuş birkaç dilim ekmek ve zeytinle idare edeyim bu seferlik.

Ama yazımı bitirmeden önce size söyleyecek bir çift sözüm daha var:

Uyy, finduk finduk hamsi daa!

Adres: Caferağa Mh., Dr. Esat Işık Cd 34-38, Kadıköy/İstanbul